Word een week gastgezin voor Braziliaanse voetballers

Gister berichtte ik al over het Copa toernooi, waar van 18 tot en met 20 mei acht teams met spelers onder 19 jaar voetballen. Deelnemende teams zijn onder andere Ajax, Tottenham Hotspur, Ajax Capetown. En twee Braziliaanse teams, te weten Cruzeiro en Fluminense. Voor de Braziliaanse spelers worden nog gastgezinnen gezocht.

Zelf ben ik al sinds het begin van Copa gastgezin. Het voelt als een vakantie zonder te reizen; je bent in je eigen huis, maar je spreekt Portugees, kookt zwarte bonen, bakt véél vlees en hoort Braziliaanse muziek. Verder sjees je op en neer naar het Olympisch stadion, waar Copa plaatsvindt, naar een veld waar de jongens moeten trainen of naar een restaurant waar je met een deel van de spelers en de gastouders hebt afgesproken. Je bent een dag of zes continue in touw, en je moet er dus echt vrije dagen voor opnemen. Net als voor een ‘gewone’ vakantie!

Gastgezin worden? (Dat kan ook als je alleen bent!) Neem contact op met Ellen de Ridder van SoccerID: E.ridder@soccerID.nl of 06-15566386

Met de hele club uit eten bij Braziliaans restaurant Samba Kitchen

Eigen foto van Tanja.

Kleurige sloppenwijk

Dre Urhahn en Jeroen Koolhaas fleuren sloppenwijken op met muurschilderingen. Ze begonnen daarmee in Rio de Janeiro, maar worden inmiddels overal ter wereld uitgenodigd. Zo kwamen ze bijvoorbeeld in Philadephia terecht; een voormalige industriestad waar de fabrieken, én de werknemers verdwenen zijn. ‘We schilderen de armoede niet weg, maar de inwoners lachten. Bovendien kwam er eindelijk aandacht voor de armoedeproblemen van de stad.’

Wat is hun volgend project? ‘Terug naar Rio voor ons grootste project tot nu toe. We gaan met heel veel bewoners een complete wijk schilderen.’ Lees het hele artikel in Myworld. Bekijk kunstwijken op favelapainting.

Foto van Leonelponce op Flickr.

Açaí: lekkere smoothie uit Brazilië

Elke week praat Riso Brasil met een Braziliaan, of met iemand die veel met Brazilië te maken heeft. Vandaag het tweede deel van het geprek met Joost.

Ik speelde capoeira, een Braziliaanse vechtkunst, en dan ontkom je niet aan een bezoek aan Brazilië. Samen met mijn vriendin nam ik daar in 2006 drie maanden de tijd voor. We bezochten Rio de Janeiro en Salvador, en ontdekten açaí. Açaí (‘aa-saa-ie’) is een donkerpaarse bes die in de Amazone groeit. Hij zit vol anti-oxidanten en is daarom erg gezond. Je krijgt açaí meestal als smoothie, geserveerd met banaan en granola, een soort muesli. Ik houd er altijd wel van om nieuwe dingen uit te proberen, en raakte bijna verslaafd aan açaí!
Terug in Nederland ging ik eens kijken of açaí ook hier verkrijgbaar was. Toevallig raakte ik in gesprek met een studente die een afstudeerproject over açaí deed. Haar hoogleraar in Maastricht was importeur voor açaí in Nederland, maar toen hij tijdens een paar gesprekken zag hoe enthousiast ik was, deed hij het importeurschap aan me over. Ik heb een bus gekocht, heb die overgespoten en ging açaí verkopen op festivals. Al te veel voorbereidingen heb ik niet gedaan, ik ben gewoon begonnen met mijn eigen bedrijf. Ik verkoop trouwens niet alleen açaí, maar ook andere Braziliaanse vruchten zoals acerola, guave en papaya.
Na een tijdje ben ik ook gaan leveren gaan de horeca. Toen raakte ik in soort spagaat, want zowel de horeca- als de evenemententak groeiden. Als ik meer tijd en aandacht aan de één besteedde, ging dat ten koste van de ander. Daarom ben ik met een vennoot gaan werken.
Inmiddels bestaat het bedrijf uit drie takken, en werken we met z’n drieën. De Smoothieshop levert aan consumenten, Açaí Benelux levert aan groothandel en horeca, en Açaí Events richt zich op catering.
Açaí is populair bij mensen die graag gezond eten, en bij mensen die in Brazilië zijn geweest. Inmiddels zijn onze producten te koop bij de winkels van De Tuinen, en we staan op steeds meer festivals. Açaí wordt al met al steeds bekender in Nederland, dus voorlopig zie ik de Smoothieshop, Açaí Benelux en Açaí Events nog flink groeien.

Foto van Laughing Rhoda op Flickr.

Favelatour in Rio

Toeristen die op vakantie gaan in Brazilië bezoeken niet alleen het strand, maar ook de sloppenwijk. Journalist Lindy Janssen maakte een tour door de favela’s van Rio de Janeiro, en vertelt erover in OneWorld.

“Jullie zijn erg welkom, want jullie kunnen het beeld over de favela’s veranderen. Favela’s zijn namelijk meer dan armoede en geweld”, zegt tourleider Marcelo bij vertrek. Hij lacht erbij. Maar de tour vandaag is wel aangepast vanwege geplande massale politie-invallen in een favela die normaal op het programma staat. Marcelo geeft toe; hij had het drukker verwacht. De toeristen die wél gekomen zijn, zijn niet geschrokken van de politie-invallen en de vorige week omgekomen cameraman. Chris, een Duitse jongen, twijfelde aanvankelijk om een andere reden. ‘Ik vond het voyeuristisch, maar wanneer kom je anders in een favela? Ik heb me dus toch maar aangemeld.’ Lees het hele artikel in OneWorld.

Ik vind het een goed idee dat toeristen kennis maken met die ‘enge’ favela’s. Want meestal zullen ze concluderen dat ze helemaal niet zo eng zijn. En de gids verdient er natuurlijk wat aan. Nog leuker is als je er iemand kent, daar op bezoek gaat, samen wat wandelt door de wijk, een pasteitje eet, naar de kapper gaat, kortom even meeloopt in het gewone leven.

De favela van Santa Teresa in Rio de Janeiro

Eigen foto.

Michael Palin in Brazilië

‘Hoe kan ik zeggen dat ik  de wereld heb gezien, als ik nog nooit in Brazilië ben geweest?’ Zo opent Michael Palin zijn nieuwste reisserie. Voormalig Monty Python-lid Palin doorkruist het land in een razend tempo. Hij leert de etiquette van het strand en maakt kennis met vaqueros (cowboys).

Zaterdag 2 februari, Nederland 2, 13.45u en zondag 3 februari 20.25u, beide op Nederland 2.

Volkskrant raadt Rio aan

Wij wisten het natuurlijk al, maar ook alle Volkskrantlezers weten nu dat Rio de Janeiro een bijzondere plaats is, die je in 2013 zeker eens moet bezoeken.

‘Rio is een plek van tegenstellingen. Van arm en rijk, oud en modern, blank en zwart. Een sensuele stad die onverwacht rauw en meedogenloos uit de hoek kan komen. De inwoners delen een niet te stuiten levensvreugde, die zich uit in vriendelijke woorden, een brede glimlach en opzwepende sambamuziek. Anderszijds worden ze verteerd door een diepgewortelde melancholie, de saudade, de heimwee naar wat ooit was of nog zal komen.’

De krant noemt de stranden, uitgaansgebied Lapa, Nationaal Park Tijuca, en verder cocossap en flirtende Carioca’s als hoogtepunten van de stad.

Overigens vindt de krant dat we ook nodig Albanië, Marseille, Zimbabwe, IJsland en nog zo wat plekken moeten bezoeken. We zullen er over nadenken.

Uitgaansgebied Lapa: disco’s, bars en graffiti.

Foto van Roberto Moretti op Flickr.

Een taartje bij Colombo

Het huisje van Edilson is helemaal naar mijn zin. Ik schat dat het 25 m² is, maar alles is er: slaapkamer, huiskamer, keuken, douche en toilet. Enige probleem is de voordeur. Die klemt, waardoor hij alleen met een bepaald handigheidje open te krijgen is. En ik krijg dat handigheidje maar niet in de vingers. Edilson doet het me een paar keer voor: met je ene hand de sleutel draaien, en tegelijk met je andere hand de deur een beetje optillen aan de klink. Ik krijg het niet voor elkaar. Dit moet wel opgelost worden, want anders ben ik afhankelijk van mijn gastheer, en ik heb al gemerkt dat die een ander dagritme heeft dan ik.

Op kerstmis heb ik de hele ochtend gelopen. Ik ben de trappen afgegaan tot aan de weg en ben de hele heuvel van Santa Teresa afgedaald tot aan het (zaken-)centrum van Rio. Leuk om mijn oude wijk, waar ik in 2006 vier maanden woonde, weer te zien. Beneden, op het plein Largo de Carioca, was één kioskje open. Ik kocht er een chip voor mijn telefoon, zodat ik nu makkelijk bereikbaar ben voor Brazilianen. Terug omhoog nam ik de bus, die nu 2,50 real kost (ongeveer één euro) in plaats van 1,90 zoals een paar jaar geleden.

Tweede kerstdag bestaat niet in Brazilië; 26 december is een normale dag. Ik sprak af met Rita, mijn Portugese vriendin die ik hier heb leren kennen toen we allebei vrijwilligerswerk deden in Rio. Het regende, dus er was een beperkte keuze van wat we konden doen. Een beetje winkelen dan maar. We zagen veel witte T-shirts met daarop in zilver de woorden als paz, amor, saude (vrede, liefde, gezondheid). Die zijn voor oudjaarsavond bedoeld, voor de twee miljoen mensen die dan op het strand van Copacabana zijn.

Het ging weer harder regenen, en we ‘vluchtten’ confeitaria Colombo binnen, een sjieke, honderd jaar oude, prachtig ingerichte lunchroom/banketbakker. Wel duur, maar zelfs Edilson, die toch in een favela woont, en geen vast inkomen heeft, zegt: ‘Zo af en toe kun je daar best een kopje koffie drinken’. Dat doen we, met een passievruchttaartje erbij.

Confeitaria Colombo. Foto van Leandro Ciuffo op Flickr.

Arpoador; rust in de gekte

De rots van Arpoador. Het is niet meer dan een uit de kluiten gewassen, begroeide steen, die nog net aan de kust van Rio de Janeiro vastzit. Je vindt hem op de hoek van de stranden Ipanema en Copacabana. Die twee stranden zijn heel bekend, vooral onder buitenlanders, en met mooi weer dus vreselijk druk. Ook op de boulevards langs die stranden is het op mooie dagen slalommen tussen de mensen.

De rots van Arpoador is dan een prettig rustpunt. Niet dat daar niemand is, maar de mensdichtheid is er een stuk lager. De rots is geen plaats om heel lang te blijven; je kunt het water niet in en er is niet of nauwelijks iets te drinken. De atractie is het uitzicht over de standen, de rijke wijken, de favela’s daar pal achter, de kabelbaan naar het Suikerbrood.

Arpoador

Oranjecamping helpt Brazilië

Brazilië heeft De Oranjecamping , (de organisatie die bij grote sportevenementen een camping met ontbijt, dj’s, Nederlandssprekend personeel en transfers naar de wedstrijd organiseert) gevraagd mee te kijken naar de mogelijkheid om bij het WK voetbal in 2014 in Brazilië ook een kampeerplaats op te zetten voor jonge voetbalfans uit de rest van Zuid-Amerika. ”Een enorme uitdaging”, aldus een blije Jokko de Wit, die in Rio de Janeiro ook een overeenkomst sloot met de Camping Club van Brazilië voor de inrichting van een Oranjecamping voor Nederlandse fans.

”Er zijn 23 campings, maar slechts een aantal daarvan bevindt zich in de buurt van een stadion”, aldus De Wit in het Maracanãzinho-stadion. Lees het hele bericht op nu.nl.

Foto van pbelskamp op Flickr.

Iko Poran: vrijwilligerswerk in Brazilië

Toen ik had besloten voor een paar maanden naar Brazilië te gaan, wilde ik daar wel iets te doen hebben. Copacabana is leuk, maar één middagje per week bakken vind ik meer dan genoeg.

Ik stroopte ik internet af op zoek naar vrijwilligerswerk. Iko Poran kwam boven drijven, en daar ben ik uiteindelijk ook mee in zee gegaan. Ik vond het prettig dat je er kon kiezen uit veel soorten vrijwilligerswerk, dat je met een aantal vrijwilligers bij elkaar woont, en dat de meeste medewerkers Engels spraken. Mijn Portugees was nog basaal. Ik vond het sympathiek dat een deel van het geld dat je Iko Poran betaalt bij het project terecht komt waar je gaat werken. En een absolute voorwaarde was dat het in Rio zou zijn.

Iko Poran bleek een goede keuze. Ik heb vier maanden gewerkt bij Final Feliz, een buurthuis waar veel activiteiten voor kinderen werden georganiseerd. De nadruk lag op circusacts en capoeira; die lessen werden gegeven door Braziliaanse vrijwilligers. En verder hing het aanbod af van wat de buitenlandse vrijwilligers meebrachten. Zweedse Stina gaf streetdance, Portugese Rita lessen over milieu, een groep Fransen organiseerde een uitje naar Copacabana, waar veel kinderen nog nooit geweest waren. Ik gaf Engelse les en soms hielp ik bij de capoeiratrainingen of organiseerde spelletjesochtenden met Rita, die al snel een vriendin was geworden.

Kinderen bij buurthuis Final Feliz. Eigen foto.