Special Kids Foundation geeft gehandicapte kinderen normaler leven

Elke week praat Riso Brasil met een Braziliaan of iemand die veel met Brazilië te maken heeft. Deze week het tweede deel van het gesprek met Joquebede Mesquita.

‘Toen ik 19 was, kwam ik in Nederland wonen, maar minimaal één keer per jaar ga ik terug naar Brazilië. Ik heb zes nichten die lerares zijn, en ik zag dat ze tot laat in de avond bezig waren met hun werk. ‘Dat moet toch anders kunnen’, dacht ik, en ik stelde voor een privéschool op te richten. Mijn nichten vonden het een geweldig idee, en we pakten het meteen groots aan. We kochten een school in de deelstaat Ceará (in het Noodoosten van Brazilië) met veertien lokalen, twee zwembaden en wat grond eromheen. Ik investeerde, mijn nichten verzorgden de lessen en we namen nog andere leraren in dienst.

Ik ben opgegroeid bij mijn grootouders, die ook voor mijn gehandicapte nicht zorgden. Die nicht ging, zoals de meeste gehandicapte kinderen, niet naar school. Maar nu haar eigen familieleden een privéschool hadden opgericht, was het niet meer dan logisch dat zij daar ook naar toe ging. Ze was weliswaar al volwassen, maar deed gewoon mee met de andere leerlingen.

Toen mensen in de buurt zagen dat mijn nicht met haar rolstoel naar onze school kwam, kwamen een paar ouders hun gehandicapte kind ook aanmelden. Het was dus vaak niet eens vanwege het geld dat ze hun kind niet naar school lieten gaan, maar vanwege schaamte.

Joquebede’s stichting wil gehandicapten in Brazilië een normaler leven geven. Eigen foto van Joquebede.

Joquebede: veel werken en ook nog een stichting

Elke week praat Riso Brasil met een Braziliaan of iemand die veel met Brazilië te maken heeft. Vandaag is Joquebede Mesquita aan het woord.

‘Ik ben geboren in Fortaleza en heb daar tijdens mijn jeugd bij mijn opa en oma gewoond. Mijn ouders waren gescheiden en met mijn moeder had ik jarenlang geen contact. Zij ontmoette een Nederlander en ging met hem mee naar Nederland. Toen ik 18 werd gaf ze me als kado een vakantie naar Nederland. Ik vond het er geweldig!

In Brazilië werd ik erg streng opgevoed.  Van mijn oma mocht ik niet buitenspelen, want dat was niet netjes. Op zondag mocht ik in mijn mooie kleren op een stoel voor het huis zitten, en kijken naar de andere kinderen, die wél speelden.

En toen kwam ik dus in Nederland, en zag meisjes van 18 jaar die op zichzelf woonden. Geweldig, die vrijheid! Dat wilde ik ook wel! Een jaar later kwam ik nog een keer naar Nederland, maar deze keer had ik besloten dat ik zou blijven. Het eerste jaar woonde ik bij mijn moeder. Dat was geen succes, want we kenden elkaar niet echt. Daarna ben ik op kamers gegaan in Amsterdam.

Ik heb allerlei soorten werk gedaan. Eerst als kamermeisje in een hotel. Intussen volgde ik Nederlandse les, en ik deed Detex, een opleiding die je voorbereidt op een baan in de modebranche. De familie van mijn moeder zat in de mode, dus deze keuze was niet zo vreemd. Na die opleiding begon ik mijn eigen lingeriebedrijf. Ik ontwierp, een Braziliaanse vrouw voerde het uit; dat werkte geweldig. Maar zij ging terug naar Brazilië. Ik heb toen een tijdje met een Portugese gewerkt, maar zij maakte de lingerie zoals zíj wilde, en niet zoals ik het had ontworpen. Toen ben ik maar gestopt met het bedrijf.

Joquebede.
Eigen foto van Joquebede.

Special Kids Foundation: speciaal maar niet anders

De Stichting SKF (Special Kids Foundation), is opgericht in 2006, met als doel op te komen voor de gehandicapte kinderen in Ceará, Brazilië. De naam verwijst naar de visie, dat gehandicapte kinderen speciaal zijn, maar niet anders. Ze moeten normaal  behandeld worden. Nu worden gehandicapte kinderen vaak gezien als vloek en weggestopt in huis of juist te werk gesteld op straat in de vorm van bedelen of prostitutie. De ouders gaan daarom vaak niet werken en ze leven van een minimaal inkomen. In tegenstelling tot de rijkeren, heeft het armere deel van de bevolking vaak niet de middelen om hun kind dat te geven, wat het verdient. Denk hierbij bijvoorbeeld aan rolstoelen, krukken, rollators of een aangepaste woning. Ook hulp vanuit de regering is nauwelijks of niet beschikbaar, waardoor het kind in een isolement raakt.​

In het Sociaal Centrum vangt SKF kinderen op. De ouders kunnen daardoor een baan gaan zoeken en de kinderen worden de hele dag beziggehouden met educatie, spelletjes,  handarbeid, computerles, excursies en sport.  Zo worden de kinderen voorbereid op zelfstandigheid, op zowel lichamelijk, geestelijk als cultureel vlak.

SKF biedt verder hulp in de vorm van rolstoelen, krukken, rollators, toiletbeugels, douchezitjes, enzovoort. Ook biedt SKF medische controle aan, via een samenwerking met vrijwillige tandartsen en doktoren. In de toekomst wordt dit uitgebreid met psychologie, orthopedie en andere specialistische hulp.

​Foto van Brad Knabel op Flickr.