De laatste twee dagen van het sportvasten gingen makkelijk. Tuurlijk, als je vier dagen op enkel sap goed doorkomt, lukken een paar dagen ‘minder dan normaal eten’ ook. Hele bergen pistachenootjes heb ik intussen achter de kiezen, maar ik vind ze nog steeds lekker. Al die pilletjes en poedertjes ben ik wel behoorlijk beu. Maar het is de moeite waard geweest; in tien dagen ben ik 2,5 kilo afgevallen, bovenop de anderhalve kilo die er al af was voor ik goed en wel begon met de kuur.
Aan het einde van dag 10 heb ik een gesprek met de sportvastencoach. Ze zegt dat ze is geschrokken van wat ik gewoonlijk eet. Ja, ik snoep veel, dat had ik haar al gezegd. Maar ze heeft het niet over drop, chocola en koekjes. Ze heeft het over mijn éten. Brinta, sinaasappelsap, yoghurt, broodje kaas of ham. Allemaal foute boel! Brinta en brood bevatten koolhydraten; daar krijg je maagklachten van. Sinaasappelsap is een bom suiker, daar schiet de suikerspiegel van je bloed van omhoog. Zuivel heb je helemaal niet nodig; ons lichaam kan er de voedingsstoffen niet uithalen. En dan heb ik het nog gewaagd om ’s avonds een banaan te eten. Ook al fout! Dan zijn snelle suikers.
Ik mompel dat dit toch het eten is waarvan ik heb geleerd dat het gezond is. ‘Old skool’, is haar oordeel, ‘Inmiddels is het wetenschappelijk bewezen dat granen helemaal niet zo gezond zijn. En dat je rustig dagelijks een ei kunt eten.’ Ze leest voor uit haar eigen boek waarbij nog een paar keer de term ‘wetenschappelijk bewezen’ voorkomt. Ik laat het over mee heen gaan, want als ik iets inbreng tegen haar voedselfundamentalisme zit ik hier nóg langer. De tv achter haar meldt dat Mandela in het ziekenhuis ligt.
De sportvastencoach geeft me een weekschema met wat ik zou kunnen eten om op gewicht te blijven, en vooral om fitter en gezonder te worden. Ter info: ik ben fit en gezond. Mijn woordenschat wordt uitgebreid met woorden als chiazaad, quinoa (keurt wordfeud dat goed?), boekweitnoedels, amandelmelk en notenpasta. En waar kopen we dat? Bij Ekoplaza. Ik begin te geloven dat ze aandelen heeft, zo vaak noemt ze de naam van die biologische supermarkt. Maar wat ik echt kwalijk vind, is dat ze zegt dat zowel aan Brinta als aan Albert Heyn sinaasappelsap chemische bestanddelen zijn toegevoegd. Dat is gewoon niet waar. Ik citeer de verpakking: ‘Volkorentarwemeel, zout’ respectievelijk ‘Sinaasappelsap uit geconcentreerd sinaasappelsap’.
Eindelijk is het tijd om te wegen. Volgens haar weegschaal is er drie kilo af en is mijn vetpercentage nu 26, tegen 31 voordat ik begon. Ik vind het best. Mag ik weg?
Foto van Renée S Suen op Flickr.
risobrasil 